نمایندگی سلمان فارسی - کارگاه آموزشی عمومی؛ پنجشنبه 1397/02/06

پنجشنبه ششم اردیبهشت ماه جلسه پنجم از دوره سی و پنجم کارگاه های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره 60؛نمایندگی سلمان فارسی به استادی کمک راهنمای محترم مسافررضا؛ نگهبانی کمک راهنمامسافر علیرضا و دبیری کمک راهنمامسافر علیرضا با دستور جلسه اول: "چگونه باید در کنگره قدر دانی کنیم" و دستور جلسه دوم: "پنجمین سالروز رهایی مسافر کمک راهنمای محترم اصغر" رأس ساعت 17 آغاز به کار نمود.

در جهانی که زندگی می کنیم قوانین محکمی در آن حکم فر ما است مانند قانون عمل و عکس العمل ،هر عملی که انجام دهیم نتیجه آن به خودمان بر می گردد حتی افکار ی که در ذهن ما می گذرد .

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شکر به جهت اینکه توفیق داد باز در خدمت شما عزیزان باشم .

چگونه باید در کنگره قدردانی کنیم ؛

در مورد این دستور جلسه این سوال پیش می آید که آیا باید قدر دانی کنیم یا نه و اگر قدر دانی کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد و اگر قدر دانی نکنیم چه اتفاقی خواهد افتاد .

از تمام نعمت های که خداوند به ما داده و از کسانی که به ما خدمت می کنند باید قدر دانی کنیم چون همان طور که می دانید اگه از نعمتهای خداوند و از اشخاص خدمت گذار قدر دانی نکنیم آن نعمت و عشقی از ما گرفته می شود و اگر قدر دانی کنیم مسلماً آن نعمت افزون می شود .

در جهانی که زندگی می کنیم قوانین محکمی در آن حکم فر ما است مانند قانون عمل و عکس العمل ،هر عملی که انجام دهیم نتیجه آن به خودمان بر می گردد حتی افکار که در ذهن ما می گذرد .

آقای مهندس دیروز فرمودند: چه اتفاقی در اوایل بهار افتاد که دمای هوا زیر صفر آمد و بیشتر محصو لات و درختان را خراب کرد؟ به دلیل اینکه ما قدر دان این طبیعت زیبا که خداوند در اختیار ما گذشته است نیستیم مانند مواقعی که برای تفریح به طبیعت می رویم و موقع برگشت اثرات مخربی از خودمان به جا میگذاریم .

در جامعه ای که صفات حسادت ، دروغ و ... رواج پیدا کرده است کنگره علم و ثروت خودش را رایگان در اختیار ما گذاشته که ما بتوانیم در مسیری که هستیم با آرامش به درمان خودمان بپردازیم ،در اینجا این سوال پیش می آید که با این همه سخاوت کنگره ، آیا باید قدر دانی کنیم یا نه؟ و آیا قدر دانی ما باید لفظی باشد ؟ مسلماً نباید قدر دانی کنیم اما نه فقط لفظی باید هدیه بدهیم چون آقای مهندس فرمودند: اگر اعضاء کنگره قدر دانی را یاد نگیرند کنگره کارش به اتمام می رسد باید بدانید که خواسته یا ناخواسته همه ما مسئولیتی داریم و آن مسیری است که کنگره در آن در حال حرکت است و باید بدانیم کنگره فقط درمان اعتیاد نیست مسائل زیادی پشت این موضوع است که شاید در آینده کم کم نمایان شود .

کنگره قوانین زندگی و روش درست زندگی کردن را به ما آموزش می دهد که بتوانیم در کنار دیگران در آرامش زندگی کنیم .

ما در طول سال چهار مراسم داریم ۱. جشن همسفر ۲. جشن ایجنت و مرزبانی ۳ جشن دیدبان ۴ جشن کمک راهنما ،باید با در نظر گرفتن مبلغی از این عزیزان قدر دانی کنیم و این با در نظر گرفتن اینکه هر شخص در سفر اول بیش از یازده ملیون هزینه درمانش می شود قدر دانی یمان را انجام دهیم .

حتی کسانی هم که از نظرمالی ضعیف هستند باید با روش های دیگر از کسانی که به آنها خدمت می کنند قدر دانی کنند چون وقتی قدردانی کردن را در کنگره را یاد بگیریم از خانواده و جامعه قدر دانی کردن را هم یاد می گیریم .

و اما دستور جلسه دوم پنجمین سالروز رهایی مسافر اصغر:

آقای اصغر در تاریخ 7/2/1390با تخریب شدید و افسردگی وارد لژیون بنده شد .

بیش از سه سال زیر نظر پزشک و کلینیک بوده و همان موقع هم بسیار دقیق و منظم بوده ولی وقتی مصرف متادون رو به کاهش می رفته تمام برنامه هایش دگرگون شده و باز مصرف بالا میرفته و سه سال این چرخه را طی کرده است .

دوران مرزبانی بنده اصغر آقا و همسفرشان توسط سایت با کنگره آشنا شده و نزد بنده آمدند و بعد از مشاوره طولانی با کنگره آشنا شداند آن زمان شرایط با الان فرق می کرد چون برنامه دادن برای کسانی که متادون مصرف می کردند با الان تفاوت داشت و باید در ۳ روز متادون کاملا قطع می شود ولی آقای اصغر بسیار منظم حرکت کرد و اواسط سفرش داروی OT به وجود آمد و درتاریخ 10/09/1390اولین نفری بود که معرفی شد به کلینیک و درمانش را با شربت ادامه داد.

اصغر آقا با گرفتن شال کمک راهنمایی لژیون ما را سرافراز کرد و این روز را به خودش و خانواده محترمش تبریک می گویم .

نباید بگذاریم القاعات منفی در این جشن ها ما را از قدر دانی کردن دور کنند باید این عمل را انجام دهیم هفته آینده هم هفته راهنما است باید در حد توانمان از راهنما های عزیز قدردانی کنیم و بدانیم چندین برابرش را خداوند به مامی دهد .

اعلام سفر مسافر اصغر:

آنتی ایکس تریلک،شیره،متادون ،مدت سفر 14 ماه،روش درمان DSTداروی درمانOT نام راهنما آقای رضا مدت رهایی 5یال و 3 ماه

آرزوی میافر اصغر:

آرزو میکنم همه مسافران سفر اول و دوم به مرحله ای از دانایی برسند که به خواسته های معقول نفس بله و به خواسته های نامعقول نه بگویند

خلاصه سخنان مسافر اصغر:

با کسب اجازه از استاد عزیزم آقای رضا و تمام اساتید و همکاران محترم شعبه سلمان فارسی

ضمن عرض خیر مقدم و خوش آمد گویی به تمام مسافران و همسفران محترم؛ خدا را شاکرم که برای اولین بار در این جایگاه قرار گرفتم و در حضور شما عزیزان بازگویی دو پیام باشم: زیرا این دو پیام مسبب دگرگونی و امیدواری در من بود،یکی تقدیر و دیگری پیام تولد. قبل از هر چیز از همسفر عزیزم سپاس گذارم که مرا با این مکان مقدس آشنا کرد ، ایشان پس از ترک های نافرجام و طی پیگیری های فراوان در سایت های اینترنتی موفق به بازدید از سایت کنگره ۶۰ شدند و پس از تحقیقاتی در تاریخ 7/1/1390 مرا به کنگره معزفی کردند و پس از مشاوره،جلسات و لژیون پس از چند ماهی در حین مطالعه کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر در لژیون پیامی را خواندم که پاسخگویی بسیاری از سوالات من بود...بله؛ پیام تقدیر.خب من در جایگاهی نیستم که بخواهم پیام تقدیر را تفسیر کنم اما برداشت من این بود که اعمال من است که می تواند در تقدیر من نقش داشته باشد و آموختم صفت گذشته در انسان صادق نیست و یک واقعه می تواند مرا نابود کند یا درس خوبی داشته باشد بله،این ها را در اعماق تاریکی یاد گرفتم.

پیام دوم؛پیام تولد، که خود من هستم برای سفر اولی ها،چرا که این پیام تولد بود که مرا در فکر خود فرو برد و از خود سوال می کردم آیا انجام پذیر است؟!

به جواب رسیدم زیرا نمونه های بارزی را در کنگره دیدم.

اصولا در کنگره ازخاطرات و چگونگی مصرف و آشفتگی ها صحبت نمی شود،اما در تولد ها گوشه ای از بهم ریختگی ها و بی نظمی ها ،بی تعادلی ها و اتفاقات بدی که در هر زمان از دوره تخریب داشته اند صحبت می کنند و هنگام درمان در کنگره متوجه تفاوت روش دی اس تی با شیوه های ترک های قبلی می شویم.شش ماه تا یکسال پس از ترک حتی در بیان صحبت های عادی هم دچار مشکل می شدم و همه از دست داده ها چه مادی چه معنوی در زمان ترک ها بود ولی حالا شخصی در کنگره که در تولدش چنین با تعادل و شمرده صحبت می کند و اینجا بود که جوابم را گرفتم و گفتم درست است مثل معروف را که می گویند:

دانه فلفل سیاه و خال مه رویان سیاه، هر دوجان سوزند اما این کجا و آن کجا.

دوستی داشتم که در سال 1380 برای فرار از مشکلات و دعوا های خانوادگی از من خواست تا به مسافرت برویم .با اصرار او قبل از سال تحویل به راه افتادیم .شب اول در مسافر خانه ای گذراندیم و خودمان را ساختیم روز بعد بین راه به صورت خوراکی مصرف کردیم ،اما روز بعد که مصادف با روز دوم فروردین بود صبح زود راه افتادیم و فرصت مصرف پیدا نکردیم .

بین راه تماس گرفت و گفت بنزین ماشینش تمام شده و ماشین خاموش شده است ،برگشتم از ماشین خودم بنزین داخل ماشین ریختم بعد از چند کیلومتری که راه رفتیم تماس گرفت و گفت آمپر بنزین بالا رفت ولی آمپر خودم افتاد و اینجا بود که همسرش متوجه قضیه شد و مشاجره بین شان شروع شد به همسرم گفتم شیره آماده کن تا با یک لیوان چایی به دوستم بدهم کنار جاده ایستادم ولی بخاطر بالا گرفتن مشجره ما را ندید و رفت تماس گرفتم ولی جواب نمی داد راه افتادیم و بعد از چند کیلومتری که رفتیم گرد و خاک غلیظی در هواد بود و چیزی مشخص نبود بعد از توقف با صحنه ای غیر قابل تحمل روبرو شدیم در اثر برخورد ماشین با گارد ریل کنار خیابان دوستم ،خانمش و هر دو دختر خرد سالش فوت شده بودند و این فاجعه تلخ بخاطر عدم آگاهی مصرف کننده و اطرافیانش بود .

نگارش و تنظیم: مسافر مجید لژیون هفتم

عکس:مسافر اصغر لژیون پانزدهم